Bangkok

'Bangkok, oriental city' het liedje spookt al uren door mijn hoofd maar als we van het vliegveld naar ons hotel worden gebracht waan ik me toch nog niet zo in een oriëntaalse omgeving: 6 baans wegen vol grote dure auto's, files, grote reclameborden met wereldmerken. Na 10 uur vliegen en 6 uur tijdsverschil zou ik misschien wel het liefst in bed kruipen, maar het is hier 11 uur in de ochtend. We krijgen even de tijd om ons op te frissen en dan gaat onze eerste activiteit van start. Op de fiets door Bangkok, met Co van Kessel, althans de organisatie dan. Want deze Nederlandse militair die ruim 40 jaar in Thailand woonde, is vorig jaar overleden. Zijn fietstochten door Bangkok gaan gewoon door. We worden begeleid door 2 alleraardigste Thaise meiden die gewoon een woordje Nederlands spreken: rechtsaf, linksaf, let op, en als het gele petje af gaat en ze beginnen te zwaaien stopt het verkeer en kunnen we oversteken, geweldig in deze drukke stad. Het is een belevenis. Door smalle straatjes fietsen we zowat bijna door de keukens van de mensen heen, overal wordt gekookt en gebakken. Allerlei geuren omringen ons, en ze zijn niet allemaal even lekker. Vooral in het gedeelte van de stad waar de autosloperijen zich bevinden. We dopen het om in Maresia van Bangkok. Het is ook uitkijken geblazen als we over een smalle strook fietsen met links van ons een open watertje, zeg maar gerust open riool. Ja dat hoort er allemaal bij. Bangkok wordt gescheiden door de rivier de Medam. Longtail- en expressboats varen op en aan als veerboot. We verlaten Chinatown en met fiets en al gaan we een expressboat op welke ons naar de overkant brengt. We stappen weer op de fiets en bezoeken een aantal tempels. De flowermarket is een kleurrijk gebeuren. Uiteindelijk nemen we de boot weer terug en worden we veilig afgeleverd bij het Co Van Kessel kantoor. Voor wie ooit eens in Bangkok komt (zijn er die nog?) de tour is een aanrader. Op advies van onze gids eten we s' avonds in een visrestaurant vlakbij ons hotel. Het wordt steeds moeilijker om de ogen open te houden dus uiteindelijk na een afzakkertje op het dakterras van ons hotel zoeken we ons bed op......

Tsja en wat doe je als je vakantie hebt, juist vroeg op staan want we willen zoveel zien. Maar als om 6 uur de wekker gaat denk ik daar even anders over. Vandaag gaan we met z'n zessen op pad. Walter en Mariëlle houden deze dag rust, zij gaan wel richting centrum om hun startnummers op te halen voor de marathon.
Wij hebben vandaag een tempeldagje en vele toeristen met ons. Het is een dik uurtje rijden naar Ayutthaya. In dit gebied liggen meerdere tempels. Het eerste wat we bezoeken is het zomerpaleis ( Bang Pa) van de koning, eigenlijk het laatst gebouwde complex van de huidige koning. Men houdt hier enorm van kopiëren, het paleis doet erg Europees aan. Ik waan me meer in Frankrijk of Italië. Apart is het wel. Wat Phra Sri Sanphet is het oudste tempelcomplex: 400 jaar oud en helaas hebben enkele overstromingen veel schade aangebracht. Maar mooi is het zeker, deze is weer gebaseerd op de Cambodjaanse stijl. De derde heet Vihan Phra monghol Boit en een groep monikkken vraagt waar we vandaan komen. Ze zijn erg vrij en willen met ons op de foto en vertellen dat ze uit Birma komen. De foto hebben jullie misschien op Facebook wel gezien, een monnik is helemaal weg van Johan. Zo maak je nog eens wat mee! Soldaten uit Birma hebben in het verleden veel verwoest hier, maar de grote Buddha van koper bleef staan, begin 1900 hebben ze er een nieuw gebouw omheen gemaakt. Via een lokale markt ( altijd leuk! ) verlaten we dit complex en rijden we naar de laatste tempel, Wat Na Phra Reny waar een grote liggende Buddha te bewonderen is. Het is warm en erg vermoeiend allemaal.... dus op de terugweg naar de stad gaan onze stoelen plat en is het snel gedaan met ons. Anja heeft onderweg contact met een vriendin van haar dochter, dit meisje Debbie, loopt stage in Bangkok en komt vanavond bij ons eten. Zo horen we van haar ervaringen in Bangkok en stelt ze voor om na het eten nog even naar een skybar te gaan. We kunnen dan ook gelijk de skytrain uitproberen. Walter en Mariëlle haken af, zij moeten immers over een paar uur richting centrum voor de start van de marathon. Debbie waarschuwt nog dat de mannen een lange broek aan moeten maar voor Jan ging het feest bijna niet door, open schoenen zijn nl. ook niet toegestaan. De manager moet er aan te pas komen en omdat de tenen bedekt zijn mag hij dan toch naar binnen. Onder het genot van een lekkere cocktail genieten we van de skyline van Bangkok. We lopen nog door een levendig straatje ( ja, waar niet hier) met oa Volkswagenbusjes verbouwd als bar. Bij een kraampje pakken we een heerlijk bananenpannekoekje.....wat is het leven toch mooi.

Als wij de volgende dag aan het ontbijt zitten komen Walter en Mariëlle net binnen, zij zijn gefinisht en hoe....4.07 uur! Knap gedaan en trots mogen ze zijn. Het was voor ons bijna niet te doen om te gaan kijken, allereerst vanwege de afstand maar ook i.v.m. de tijd. Ze kunnen gelijk mee ontbijten maar daarna gaan ze een paar uurtjes plat. Volgens Walter en Mariëlle was het een marathon alla Hongkong, nl. over snelwegen en maar goed dat we niet zijn gaan kijken, we zouden niets gezien hebben.
In het centrum van Bangkok ligt het tempelcomplex Wat Po. Ongelofelijk wat er toch vroeger gebeurde, dat hebben we nu al in zoveel landen gezien, buiten kwamen de mensen om van de honger en binnen de paleismuren een enorme grootheidswaanzin.... Oh ja, bij het bezoeken van dit soort tempels moeten wij vrouwen lange broeken of lange rokken aan en schouders bedekt, mannen niet maar gisterenavond in de bar was het net andersom.......mannen lange broek en vrouwen half naakt geen probleem. Vreemde cultuur. Daarna bezoeken we het Grand Palace en weer worden we overdonderd door pracht en praal. Onze chauffeur heeft inmiddels Walter en Mariëlle opgehaald en we zijn weer compleet! Na een heerlijke lunch aan de kade van de Medam stappen we op een longtailboat. Gas erop en varen maar! Vanaf de grote rivier draaien we al snel de klongs in. Hier wonen de mensen op een soort woonboten en die zijn niet luxe.....het is wel een kleurrijk schouwspel maar helaas zien we ook veel ellende. Mensen zijn zo vindingrijk als ze niet veel hebben......Uiteindelijk draaien we weer de grote rivier op. Als laatste stoppen we bij een grote pagode aan het water. Via een steile trap naar boven. Ik bedank bij de eerste etage, het is me te steil. De afgelopen dagen hebben we mooi weer gehad en de temperaturen zijn hoog, erg vinden we het niet als we op tijd bij ons hotel zijn en nog even bij het zwembad kunnen gaan liggen....

Vroeg op (ja dat is dus elke dag), achteraf had het niet gehoeven. Ons busje zit helemaal vast in de verkeerschaos. Het verkeer is een probleem hier, er is weinig openbaar vervoer. De skytrain is een oplossing maar dat netwerk is nog maar klein, plannen om uit te breiden zijn er wel maar daarvoor moeten behoorlijk wat mensen "verhuizen". We rijden de stad uit richting Kanchanaburi. In de tweede Wereldoorlog is hier de beruchte spoorlijn aangelegd, door krijgsgevangenen uit oa Nederland, Engeland en Australië, om Birma met Japan te verbinden. De omstandigheden waarin deze soldaten moesten werken worden in een museum getoond. We wandelen ook nog even over het oorlogskerkhof, erg indrukwekkend allemaal. The Bridge over the River Kwai is nu een monument. Hier stappen we op de trein om van de mooie omgeving te genieten. In de middag doen we de dingen die je als toerist gedaan moet hebben, olifant rijden en bamboeraften..... Het is dik 18.00 uur als we weer richting Bangkok rijden, en met drie uur voor de boeg wordt het stil in ons busje en vallen de oogjes bij iedereen dicht.

Op dit moment zit ik in het vliegtuig naar Hanoi. In een Vietnamese krant staat een artikel over een racistisch feest in Nederland, "de aankomst van Sinterklaas in Amsterdam" het moet toch niet gekker worden. Bangkok was een mooi begin van de reis die wordt vervolgd!!