Via de sahara naar de Todra kloof

04-11
Wij vonden het al vreemd, voor ons gevoel hadden we vroeg moeten vertrekken maar Michel had gezegd dat onze chauffeur om 9.00 uur zou arriveren. Helaas dat had dus een uur eerder moeten zijn met als gevolg dat wij nog aan het ontbijt zitten als Cherif arriveert. We hebben een lange dag voor de boeg, 450 km, maar met een 4x4 moet dat geen probleem zijn, alleen als je maag niet helemaal lekker voelt en je darmen van streek zijn dan is het toch wat anders. Voor de laatste keer lopen we door de straatjes van Fes, het heeft een onvergetelijke indruk bij ons achtergelaten. De eerste stop maken we bij een bos, geliefd onder de Marokkanen voor een dagje uit, en er zijn aapjes....we hebben geluk en spotten er een aantal. De lunch valt tegen of ligt het aan onze magen, we hadden beter wat minder kunnen bestellen. Het landschap verandert continu, de ceder en eikenbossen, de meren en bergweiden. Via Midelt rijden we naar Er Rachida en arriveren we tenslotte in Merzouga. Het landschap wordt steeds droger en we naderen de Sahara. Het is al laat en de schemer valt in. Het is ons nog steeds niet helemaal duidelijk, gaan de tassen nu wel mee, niet mee, moeten we we een nachtrugzak maken ja of nee. Al snel wordt het duidelijk, de tassen blijven bij Cherif in de auto en alleen een rugzak gaat mee. Veel hoef je niet mee te nemen want na de overnachting in de woestijn vertrekken we bij zonsopgang al weer terug en ontbijten we in auberge Mohayut. De dromedarissen liggen een eindje verderop op ons te wachten. Oh mijn god, waarom heb ik hierin toegestemd, maar goed, lopen is ook geen optie. Ik val er weer bijna af als de dromedaris opstaat maar alles komt goed en zo sjokken we uur lang door de woestijn op zoek naar ons tentenkamp, wat een belevenis, en ook nog eens in het donker. Aangekomen in het tenten kamp houdt Jan het voor gezien, koude rillingen doen hem besluiten zijn bed op te zoeken, ja bed dat zeg ik goed, normale bedden in een nomadentent. Wij drinken nog wat thee met een Franse familie en genieten later van het nomadendiner in de grote tent. Maar echt lekker is het vandaag allemaal niet en om 21.00 uur zoekt iedereen zijn bedje op. Die nacht wordt er veel op en neer gelopen, maar goed dat er een normale toilet aanwezig is.......

05-11
Hoe laat gaat de zon op? Er is wat discussie geweest maar ja, als het wat bewolkt is, is er toch weinig van te zien. Dan maar wat hogerop, jeetje dat valt tegen, onze duinen zijn zwaar om te lopen maar in dit zand zak je helemaal weg. Bovenop de duin nog steeds geen opkomende zon maar wel een mooi beeld over het tentenkamp en de camelparking. Nog een kopje muntthee en dan vertrekken we weer op de dromedarissen terug naar de bewoonde wereld. De zon komt nu goed door en we schieten prachtige plaatjes. Ondanks de zieken onder ons was het toch een hele belevenis. Bij auberge mohayut mogen we heerlijk ontbijten en krijgen we een kamer aangeboden. Na een frisse douche voelen we ons weer fris en fruitig en kunnen we er weer tegen. Cherif staat al weer klaar met zij Mitsibuschi Pagero en zo verlaten we El Chebbi. We zien veel off road motorrijders onderweg, een walhalla voor ze natuurlijk. We stoppen bij een oud paleis uit de sultantijd. Het is een beetje vervallen, ook niet echt toeristisch. Een gepensioneerde legerofficier heeft in een deel zijn intrek genomen en hoopt met de kleine bijdrages die hij ontvangt dat er restauratie plaats kan vinden. Er lopen wat kinderen met ons mee, niet echt vervelend maar vragen wel tussen neus en lippen door om snoepjes en geld. Cherif zegt lachend “ je mag ze ook voor niets meenemen”. Het gebied waar we door heen rijden staat bekend om zijn fossielen en gesteenten dus toch maar even een stop bij een steenslijperij. Ach, de man snapt ook wel dat wij geen marmeren tafels mee kunnen nemen maar ze kunnen thuis afgeleverd worden hoor! Voor we de Todra kloof naderen komen we van het ene moment op het andere in een zandstorm terecht. Voor Cherif minder leuk maar voor ons wel een mooi gezicht. Als we de bergen naderen is het voorbij. Hier begint ook de route van de vele Kasba’s. Dit zijn bouwwerken/forten, meerdere vergroeid tot een stadje. Veelal verlaten en niet bewoond. Een nieuwe woning bouwen is goedkoper dan de oude restaureren door de bouwstijl van leem en stro. De Todra kloof bestaat uit wanden van wel 250 meter hoog. Cherif zet ons aan het begin van de kloof af en wij lopen zelf door de kloof heen en waaien er bijna uit. ’S Winters staat de kloof vol water maar gelukkig nu nog niet. Na de kloof zien we ook voor het eerst de palmentuinen, Palmeraye genaamd, met een lokale gids wandelen door een dergelijke tuin en de vallei en daarna door een dorpje. Vooraf hebben we duidelijk aangegeven geen carpetshows en hij houdt zich er prima aan, we kijken nog wel even bij een eenvoudig huisje binnen en daarna zet hij ons weer veilig bij Cherif af. Op naar ons overnachtingshotel Tombouctou in Tinerhir.