Sa Pa (Noord Vietnam)

Sa Pa

De trein heeft ruim 2 uur vertraging al deze in Lao Cai aankomt. Dat is op zich niet zo erg want we mogen langer blijven liggen. Met de trein reizen is mooi maar echt goed slapen doe je niet. Het landschap waar we nu door heen rijden is weer heel anders, we zijn in de bergen.
Het ontbijt krijgen we in een frans restaurantje t.o. het station, Le Bordeaux.
Het bezoek aan een lokale markt in Bac Ha staat op het programma. Hiervoor moeten we ruim een uur rijden, de wegen zijn niet altijd in goede staat en we klimmen behoorlijk de bergen is. De markt is een belevenis. Mensen van de bergvolkeren zoals de Red Dao, Tay en de bontgekleurde Hmong komen hier naar toe om hun producten aan te bieden. Veel handwerk maar natuurlijk ook groeten en fruit. Er is ook een veehandel, de buffel is hier populair, dit enorme beest wordt ingezet om het land te bewerken. Een buffel kost ongeveer 600 dollar. De jonge meisjes staat in prachtige klederdracht in groepjes bij elkaar lonkend naar de jongens. Het is een prachtig schouwspel en wij schieten vele foto’s. In het dorp is ook nog een oud koningshuis. In het verleden was dit een soort ministaatje. Het koningshuis is nog niet eens zo heel oud, nl. van 1921.
We hobbelen weer verder op weg naar Sa Pa en stoppen onderweg nog bij een prachtige theetuin. Er komen gelijk een paar kinderen op ons af maar onze gids wil niet dat wij thee van ze kopen, ze worden er alleen maar lui van en het is beter dat ze naar school gaan. Als ik tegen een van de kinderen zeg “ You must go to school” zegt ze, “ Yes, tomorrow”….. waarschijnlijk zegt ze dat morgen ook weer. Sa Pa is een prachtig bergdorpje op 1600 meter, we wanen ons een beetje in de Alpen.
Het gehobbel in de trein en bus heeft ons moe gemaakt dus we nemen even een rustmomentje in het hotel waar we arriveren. OP het moment dat uitgekleed klaar sta om in bad te gaan komen we er achter dat de gehele badkamer blank staat. Er zit niets anders op dan aankleden en van kamer te gaan wisselen. ’s Avonds eten we bij The Red Dao House, nu is het plaatje van de wintersport compleet, misschien komt het ook omdat er een groepje duitsers achter ons zit. Het eten is fantastisch en we besluiten om voor de volgende avond ook maar gelijk te reserveren, dan gaan we aan de Hot Pot, ooit zo vies tegengevallen in China, maar stoer genoeg om het nogmaals te proberen.

Vandaag staat een trekking door de valleien van Y Linh en Muong Hoa en het dopje Ta Van waar de Dzay minderheid woont op het programma. Helaas zijn de bezoeken aan deze minderheden de laatste jaren toeristische trekplekpleisters geworden. Bij een klein schooltje komende kinderen net naar buiten en ze doen hun plasje gewoon allemaal op een rijtje aan de rand van een berg, erg komisch. Omdat onze gids weer gevraagd heeft niet gelijk van de vrouwtjes te kopen die rondlopen koop ik bij een huisje, waar een vrouwtje zit te weven, een mooi tafelkleed. Ze moet hem zelfs nog een beetje maken maar op deze wijze heb je meer het gevoel iets voor deze mensen te kunnen doen. Onze gids slaat een hoger gelegen pad in waar het niet meer toeristisch is. Het is klimmen en klauteren maar met een prachtig uitzicht over de fraaie rijstterrassen. We hebben ook geluk met het weer, de zon schijnt en het is warm. De rijstplanten zijn inmiddels gekortwiekt maar alles is nog wel groen. De droge winter zal binnenkort zijn intrede doen. Bij een familie kijken we even rond hoe ze wonen, ze zijn erg aardig. Sinds 2000 hebben ze hier nu overal wel stroom, dus hoe klein het huisje ook is, er staat een t.v. Een mooi meisje wandelt met ons mee naar beneden, ze vertelt dat ze Mae heet en 10 jaar is. Ze gaat even naar een wat lager gelegen stuk op familiebezoek. Na de lunch zijn we vrij en kan een iedere even doen waar hij of zij zin heeft. Voor mij betekent dat dan even mijn verslagen bijwerken etc. Helaas werkt de app op de Ipad van waarbenjij.nu niet goed meer en ben ik blij dat ik toch ook nog mijn kleine notebookje heb meegenomen.
De Hot Pot s’ avonds was een groot succes, niet te vergelijken met wat we in China ooit op hebben. Die houden we er dus zeker in!
De laatste dag in Sa Pa wandelen we eerst naar het Cat Cat Village vernoemd naar de Cat Cat waterval. Hier woont het Black Hmong volk. We nemen een steil pad naar beneden naar de waterval. De huizen zijn van leem, twijgen, bamboe en riet. Bij de huizen zien we veel vaten met de indigo kleurstof, gemaakt van de indigoplant. De mensen vinden het leuk om te laten zien hoe ze dat doen, de wrijven de blaadjes met hun handen fijn en hun handen zijn dan ook allemaal groen/blauw. E wordt een dans show voor ons opgevoed en op het eind doe we met een paar man mee met een dans waarbij we telkens over bamboestengels moeten springen die tegen elkaar getikt worden, shit ik doe het natuurlijk fout en krijg de stengels tegen mijn benen.
We klimmen verder omhoog de steile berg op en krijgen ook de Fansipan (hoogste berg) goed in beeld. De omgeving is echt een plaatje. Met een boog lopen we uiteindelijk weer terug naar beneden, we kunnen ook gebruik maken van taxibrommertjes die al klaar staan maar wij vinden het veel te mooi om tussen de huizen terug te lopen. Omdat we straks op weg naar Lao Cau nog een bergdorp bezoeken pakken we onze reistassen alvast in het busje alvorens we ons nog net even hebben kunnen opfrissen, uiteindelijk gaan we vanavond de trein weer in. Het laatste bergdorp is zichtbaar armer, hier wonen de red Dao. Volgens onze gids komt het omdat de meeste toeristen de dichter bij Sa Pa gelegen dorpen bezoeken en deze overslaan maar ook omdat er nog steeds geen goede weg is. Als we aan komen rijden staan er al vele vrouwen klaar…..oh jee als we maar veilig het busje uitkomen. Ze vragen gelijk, were are you from en what is your name, vervolgens blijven ze naast je lopen en gaande weg vallen er af. Maar de aanhouders blijven tot aan het eind. Zo ook een jong meisje met een baby op haar rug van zeker 1 jaar. Ze zegt dat ze 13 jaar is. Ik heb met haar te doen en ook al is het niet goed, ik stop haar toch wat geld toe als de andere dames het niet zien. Uiteindelijk arriveren we weer in Lao Cau waar de trein zal vertrekken. We zien de werkzaamheden van de nieuwe snelweg, over 3 jaar is dit gebied met een snelweg te benaderen in 300 km vanuit Hanoi. Waarschijnlijk zal de trein, hoe romantisch ook, dan wel verdwijnen.
Om 20.15 uur vertrekt de trein, de nacht in, waarna we morgenvroeg al heel vroeg in Hanoi zullen zijn. Dan wordt het aanpoten, een snel ontbijt, even opfrissen en het vliegtuig in: van Noord Vietnam, waar we genoten hebben van Hanoi, Halong Bai, Nimh Binh en Sapa, naar Zuid-Vietnam, waar we starten in Saigon!